ИСТИНА

Etiam in AD MCMLX-is V. Cl. Del Re cum collaboratoribus, possibilitatem descriptionis structurae electronicae molecularum organicarum per orbitaliă hybridicis [1] considerabant. Illi, moleculas simplices: CH4, NH3, H2O, sed etiam compleciores: cyclopropanum, cyclobutanum, cubanum, et al., usantes principium superpositionis optimalis V. Cl. Pauling aut principium localizationis maximalis, studuerunt. Postea, V. Cl. Malerieu cum collaboratoribus usabant orbitaliă hybridices in functionibus undarum ligaminum bicentricorum ad correlationes electronicas per theoriam perturbativam respectandum constructis, quae ad modum PCILO [2] duxit. Nos applicavimus ideas supra indicatas, sed determinabamus, et formam directionemque orbitalium hybridicorum et functiones undarum ligaminum bicentricorum duobus electronibus formatas – geminalia, in eorum basi constructis, ex principio variationali i.e. per conditionem minimi energiae electronicae. Hic aditus a nobis perfectus erat in modō SLG (stricte localium geminalium) [3], quod licebat nobis emendationem essentialem in efficientia consequi: dependentia necessitatis in opibus computatorias ab magnitudine moleculae debilitata ad O(N) est. Autem, evenit, ut compŏsĭtūra principiorum a nobis adhibitorum, non solum numeralem efficientiam permittat, sed etiam possibilitatem generalia dictos (theoremata) de structurā electronicā molecularum demonstrare det. Sic, satis diu contigit nobis demonstrare (aestimare ordinem subtilitatis) [4] transferabilitatem elementorum extradiagonalium matricum densitatis unum-electronicarum i.e. ordinum ligaminum V. Cl. Coulsoni, et sic construire modum deductiva mechanica molecularis vocatur [5], numerice magis efficiorem. Praeterea, paradigma fundata supra applicationem principii variationalis, ad et formas directionesque orbitalium hybridicorum et parametros structurae electronicae (elementorum matricis densitatis reductis in basi orbitalium hybridicorum assignatorum ad chromophoris generaliter definitis in cujus terminis structura electronica descripta sit) constituendes, permittit nobis proponere et demonstrare certos dictos de structurā electronicā moleculis singularibus. Nuper demonstravimus impossibilitatem existentiae ligamenium banana-formicorum in moleculā C2, et statuimus condiciones exsistentiae hujus particulae ut quoddam aggregatum ex aut duobus divalentibus aut duobus tetravalentibus atomis carbonii [6]. In praesenti opusculo dicimus, de simili studiō originis diagrammatis phasium glaciei. Inciperimus cum eo, quod aliquam formulam ad energiam symmetricae amolecularis formae glaciei (glacies X), sicut systematis atomorum oxygeni ligamenibus hydrogeni connexarum, obtinemus, et mathematice demonstramus stabilitatem hujus polymorphis sub pressione supracriticā externā. Ad pressiones infracriticas dependentiam energiae interactionis momentorum dipolarium efficacium, quae in systemate emergunt cum violatione ordinationis symmericae atomōrum hydrogenii in sitibus medialibus inter duas atomos oxygenii, quae propria pro structurā glacies X est, de pressionis deducimus. Haec dependentia permittit figuram propriam insolitamque curviliniarem (comparatur cum aliis — fere verticalibus aut quasi horizontalibus) limits inter regiones, ubi ordinata et inordinata glacies VIII et VII existunt qualitative reproducere et intelligere. Consideramus etiam possibilitatem describendi differentia inter phases glaciei, quae apud pressiones paucis (usque ad normalis) existunt, per inclusionem in theoriam contributiones electrostaticas ad energiam crystalli a distantias longas agentes.